Adriano Mantelli

Zawodowo konstruktorsko-pilotażowa „ikona” włoskiego lotnictwa: pilot doświadczalny, projektant (m.in. rodzina Alaparma – AM-6, AM-12 „Argentina”), po wojnie współtwórca odbudowy szybowcowego szkolenia we Włoszech (uruchomienie Centrum Volo a Vela w Rieti w 1953 r.). W latach 50. aktywnie ścigał się na szybowcach – w Szybowcowych Mistrzostwach świata 1952 (Hiszpania) zajął 4. miejsce w klasie dwumiejscowej, a w WGC 1954 (Camphill, Wielka Brytania) został wicemistrzem świata w klasie dwumiejscowej (na CVV-6 Canguro).

Jako zawodnik i rekordzista bił także krajowe długotrwałości: w 1954 ustanowił w Vigna di Valle rekord Włoch w locie długotrwałości 24 h 15 min na jednomiejscowym szybowcu (tego samego roku pobił też krajowe rekordy przewyższenia i wysokości absolutnej); w 1955 – rekord Włoch długotrwałości 28 h oraz rekord odległości 217 km dla dwumiejscowych

Rekordy (FAI): w 1962 na własnym AM-12 “Argentina” ustanowił międzynarodowy rekord wysokości w klasie samolotów odrzutowych MTOW ≤ 500 kg (6700 m), a kilka miesięcy później – po zabudowie silnika odrzutowego w przerobionym CVV-6 Canguro – zdobył rekord świata wysokości absolutnej dla statków powietrznych MTOW < 800 kg (10 200 m). W 1964 ponownie AM-12 (wersja ze śmigłem) dał mu międzynarodowy rekord wysokości w klasie MTOW ≤ 500 kg (8736 m). Za dokonania w 1962 i 1964 otrzymał Medal Louisa Blériota FAI.