1 Śmigłowcowe Mistrzostwa Świata - Bückeburg

Data publikacji: 13.07.2022

Udostępnij:

FacebookTwitter

Bückeburg, RFN, 16-19.09.1971

 

W mistrzostwach wystartowały 32 załogi z 11 państw w tym 6 załóg mieszanych, międzynarodowych. Zgodnie z regulaminem załogi powinny być dwuosobowe, jedynie na śmigłowcach Bell UH 1 i S-58 na pokładzie znajdował się trzeci członek załogi; mechanik pokładowy. Wśród pilotów rywalizowało pięć kobiet

 

Konkurencje

 

1) zlot na punktualność

2) akcja ratownicza

3) slalom

4) próba stylu

5) przelot nawigacyjny

 

Kilka ciekawostek;

 

W 1959 roku Związek Radziecki zorganizował krajowe mistrzostwa śmigłowców, w tym samy roku wystąpił do FAI z ofertą zorganizowania śmigłowcowych mistrzostw Świata. By impreza miała szansę na powodzenie FAI oczekiwała na rozwój sportu śmigłowcowego w innych państwach. W 1963 roku zorganizowano pierwsze mistrzostwa Republiki Federalnej Niemiec, w lipcu 1971 roku zorganizowano pierwszy mistrzostwa Wielkiej Brytanii. Polska nie pozostawała w tyle, w latach 1967 i 1969 zorganizowano pierwsze i drugie krajowe zawody śmigłowców a trzecia impreza w 1971 roku otrzymała rangę 1 Śmigłowcowych Mistrzostw Polski

 

Ożywienie w tej dziedzinie zaowocowało i FAI na 1971 roku wyznacza zorganizowanie pierwszych mistrzostw świata. Po głosowaniu na organizatora wybrano Aeroklub RFN a ten wyznaczył termin pierwszych mistrzostw na 16-19 września 1971 roku w Bückeburgu a właściwie na lotnisku Achum. Do współpracy zaangażowano działaczy z państw przodujących w sporcie śmigłowcowym dlatego wśród ekipy sędziowskiej znaleźli się jurorzy z Polski. Do zawodów stanęły 32 załogi (RFN 13, Wielka Brytania 10, USA 2, Kanada 1 oraz 6 załóg międzynarodowych (zawodnicy z RFN, Wielkiej Brytanii, Danii, Brazylii Kolumbii, Austrii, Belgii, Holandii i Luksemburga) Zawodnicy wystartowali na śmigłowcach dwunastu typów;

 

Brantly B-2B (2 śmigłowce)

Hughes 269A (2 śmigłowce)

Hughes 300 (12 śmigłowców)

Hughes 500 (1 śmigłowiec)

Bell 47G (1 śmigłowiec)

Sioux AH-1 (2 śmigłowce)

Alouette II (2 śmigłowce)

Bell 206 (2 śmigłowce)

Scout AH-1 (3 śmigłowce)

Bristol 171 (1 śmigłowiec)

Bell UH-1 (3 śmigłowce)

Sikorsky S-58 (2 śmigłowce)

 

W mistrzostwach startowały załogi dwuosobowe czyli pilot i nawigator. Wyjątkiem były śmigłowce Bell UH-1 i Sikorsky S-58 tu latano w załogach trzyosobowych z dodatkowym technikiem pokładowym

 

Na cztery dni mistrzostw ustalono pięć konkurencji dlatego też w dniu otwarcia po oficjalnych uroczystościach rozegrano pierwszą konkurencję;

 

‘Zlot na punktualność’ konkurencja dość prosta należało odlecieć od lotniska na co najmniej 30 km i następnie w ściśle określonym czasie przylecieć nad metę w linii prostej. Mimo iż większość załóg uzyskała niewielką ilość punktów karnych jedna z załóg brytyjskich za złamanie regulaminu została wykluczona z zawodów.

 

konkurencja druga czyli ‘slalom’ wymagała znacznie większej wprawy. Na wyznaczonym prostokącie o wymiarach 50/100 metrów wyznaczono trasę slalomu ustawiając 10 bramek a wymiarach 1/1 metr to znaczy szerokość 1 metra i słupki wysokie na 1 metr. Pod śmigłowcem jeden z członków załogi trzymał linę z pomarańczowym odbijaczem jachtowym. Trasę slalomu należało przelecieć dwukrotnie tak by odbijacz nie dotykał ziemi i nie podnosił się wyżej niż jeden metr (czyli nie przelatywał nad bramkami) Bramki ustawiono w każdym z kierunków, czyli bramki z wiatrem i pod wiatr oraz z wiatrem bocznym z lewej i z prawej. W tej konkurencji punktowano łączny czas przelotu oraz dokładano punkty karne za wszelkie uchybienia.

 

Trzecia konkurencja rozegrana 17 września po południu to pozorowana akcja ratownicza. Na środku kwadratu o bokach 50 /50 metrów ustawiono pozorowany dach czyli dwie płyty oparte o siebie pod pewnym kątem w jednej z płyt umieszczono otwór o wymiarach 40/40 cm pozorując okienko dachowe. Konkurencja miała być pozorowaniem zaopatrzenia powodzian. Śmigłowiec po starcie powinien wznieść się opuścić ciężarek na ośmio metrowej linie wlecieć nad teren działań opuścić ciężarek w wyznaczony otwór nie dotykając ani dachu ani lotniska a następnie odlecieć przez wyznaczoną linię mety odległą o 250 metrów od miejsca zrzutu. W tej konkurencji po raz kolejny punktowano i czas oraz doliczano punkty karne za wszystkie uchybienia.

 

na 18 września rano wyznaczono konkurencję nawigacyjną lecz pogoda nie dała szansy, niski pułap chmur i przelotne opady deszczu mogły zniekształcić uzyskane wyniki w związku z czym konkurencja nie została rozegrana

 

po południu 18 września czwarta konkurencja czyli próby techniczne nad kwadratem 50/50 metrów. Tym razem śmigłowiec powinien wykonać określone figury nad kwadratem czyli lot przodem, lot tyłem i bokiem, lądowanie i podniesienie, przelot po kole itp. Określono iż wszystkie próby należało wykonać w ciągu 5 minut, przekroczenie czasu to punkty karne. Cały lot punktowany był przez ośmiu sędziów każdy z nich przydzielał za każdy manewr punkty od zera do dziesięciu. (idealny lot to zero punktów karnych)

 

w dniu zamknięcia mistrzostw postanowiono wykorzystać lekką poprawę pogody i zorganizowano konkurencje nawigacyjną, w skład której wchodziło między innymi lądowanie w terenie na leśnej polanie.

 

Czołówkę stanowili piloci z RFN, na szóstej pozycji finiszowała załoga największego śmigłowca mistrzostw S-58 zbierając sporo braw od uczestników. Czternasta pozycja to znana niemiecka pilotka Hanna Reitsch latająca z nawigatorem z Kolumbii (D. Schrimpff)

 

Był to niezły początek dla najważniejszych imprez śmigłowcowych. Ryszard Witkowski biorący udział w mistrzostwach jako działacz złożył podczas imprezy wniosek by w kolejnych mistrzostwach śmigłowce wojskowe startujące w zawodach otrzymały malowanie cywilne a piloci wojskowi latali po cywilnemu bez mundurów, stopni i odznaczeń

Wyniki indywidualnie - 32 załogi

Miejsce Zawodnik Kraj Maszyna Wynik
8 Hanna Reitsch RFN Hughes 500 b. d.
1 Otto Brauer RFN Alouette II 964
1.1 Hans Koepke (drugi zawodnik) RFN Alouette II 964
2 Wolf Dieter Siefert RFN Bell 47 959
2.1 Peter Sturz (drugi zawodnik) RFN Bell 47 959
3 Willy Schlauss RFN Hughes 500 903
3.1 Wolf Jorg Lehman (drugi zawodnik) RFN Hughes 500 903
4 Preiss RFN Bell UH 1 896
4.1 Hasebrink (drugi zawodnik) RFN Bell UH 1 896
5 Hartwigsen RFN Sikorsky H 34 877
5.1 Busenius (drugi zawodnik) RFN Sikorsky H 34 877
5.5 M. Smith Wielka Brytania Hughes 300 877
5.6 Ch. Daniel (drugi zawodnik) Wielka Brytania Hughes 300 877
8.1 Dorothe Schrimpff (drugi zawodnik) Kolumbia Hughes 500 b. d.

Wyniki indywidualnie kobiet - nieoficjalnie

Miejsce Zawodnik Kraj Maszyna Wynik
1 Hanna Reitsch RFN Hughes 500 b. d.
1.1 Dorothe Schrimpff (drugi zawodnik) Kolumbia Hughes 500 b. d.